Er ging een zucht door de regio. Iedereen slaakte een zucht van verlichting. Zelfs de bomen, de bloemen, de wolken, alles bewoog, wuifde heen en weer als om te zeggen: dat is een wijs besluit, we zijn er blij om. Mieke kwam het vertellen, 's avonds, dat ze weggaat van de boerderij, weg van de plek waar alles haar aan Benno herinnert. Ze begint aan een nieuwe toekomst, hoe moeilijk dat ook zal zijn. De periode die ze nu tegemoet gaat, kan nooit meer zo moeilijk zijn als de vijf maanden die achter haar liggen.
' Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.' Onze ouders spraken zo, tot onze verontwaardiging. Hoe waar zijn deze woorden. Terwijl ik dit zeg, voel ik me een zeurderige betweter. Als je kinderen klein zijn, wil je niet denken aan wat ze misschien ooit moeten doormaken. Je wilt alleen maar, dat je kinderen gelukkig worden.
We zijn door een diep dal gegaan en klauteren er geleidelijk aan weer uit. We zijn er nog lang niet, maar er is weer licht aan de horizon.
